Tembelliğe Mektup

Canım  Mine'm

Günlerdir beni yazmaya teşvik ediyorsun, köşeye çekilmiş tembelliğimi uyandırmayı başardın. Oysa tembellik sanatı hakkında epeyce yol almıştım!

Hiç üşenmedim, oturdum en sevdiğimi yazdım. Hatta bu konuda alfabe bile oluşturmaya başladım.

Tembellik.

Bugün iş yok…

Keyif zamanı.

Yüzümü bile yıkamadan çayı demlemeye gidiyorum.

Mükellef bir sofra hazırlamalıyım kendime.

Zararlı kahvaltı edeceğim işte…

Sucuklu yumurta, oh, tere yağda kırılmış, kızarmış ekmekler, yağ reçel, peynir, zeytin, birde sürmelik çikolata.

Hımmmmm,ay ben özlemişim kahvaltının acelesiz, zamanın çayın yudumlarında kalmasına..

Sofra mükemmel.

Kimse keyfimi bozamaz..

Bugün özel bir gün.

Tembellik etmenin anındayım..

En kıymetli porselen bardaktan çayımı içiyorum, sıcacık..

Kendi kendime gülüyorum, kıyafetim sofraya uygun değil! Gecelik, sabahlık, saçımı bile taramamışım, yani insan bu kadar mı üşengeç olur,olur?

Boş ver…

Bir lokma şundan, bir lokma bundan…

Ay bu ne mutluluk…

Karnım doydu, koltuk bana bakıyor,

Bir bardak çay da koltukta televizyon seyrederken içmeli…

Offf televizyonlarda ne seyretmeli, ıvır zıvır programlar... Birinde duruyorum.

Sessizliğimde ses olsun,

Kahvaltım bitti.

Çayımı içtim.

Dur şimdi de bir şekersiz kahve yapayım, bir kendime fal bakayım…

Ay ne güzel çıkmış fal…

Yollar görünüyor, bol bol gezeceğim.

Falın gerisi önemli değil, gezme kısmı harika

Zaten anlamıyorum ki faldan…

Çayım bitti, kahvem bitti.

Önümde bir şişe  su.

Canım hiç bir şey yapmak istemiyor.

Koltuğa uzanıyorum…

Bugün iş yok.

Tembellikteyim…

Ne güzel,  yorgun bedenin tembelliğe yenilmesi!

Geçen hafta sonu şahane bir kahvaltıya, Samsun’un meşhur pideleri eşlik edince, bugün iş gününde dinlenme hayal edilir ve bunlar yazılır, sevgili yeğenim.

Bana gönderdiğin bloğu inceledim ve yazmaya başlamana hayran kaldım. Aslında bu bloğu kendimi yazma alışkanlığı kazanayım diye de açmıştım. Bundan önce de Yeşim bana her hafta alıştırmalar postada göndermişti, her hafta oturup yazmaya çalıştım, hatta onlarda bir köşede duruyor.

Evet, ben hafta sonu bu yazma ve tembellikten kurtulma işine sayende, başlıyorum.

Uzun zamandır yoktum ve yok olup gideceğiz nerdeyse. Dedim ya, alfabe bile oluşturmaya başladım, üşenmeyip yazarım , umarım.

Tembelliğin  A-B-C Sİ…

A-Aerobik günü…

Kollarını yukarı kaldır, indir,

Başını sağa çevir, sola çevir…

Uzan…şimdi bacak hareketleri..

Evdeyim, aerobiğe takıldım kaldım. Kendi kendime spor yapma günümdeyim. Aslında daha başlayalı on dakika bile olmadı. Ay sıkıldım. Şimdi hareketsizlik var iken kendimi niye sıkıntıya sokuyorum ki…

Neymiş daha dinç olacakmışız, yok kendimizi iyi hissedecekmişiz…

Hadi şimdi bir iki, mekik çekelim. Karnımızın ağrıdığını hissedelim..

Bıraksam mı acaba? İnatla devam ediyor televizyonda ki kadın. Nerden de açtım burayı? Hadi açtım da niye yapıyorum, belki gözlüyordur beni…

Şimdi yüzüstü yatalım. Kollarımızla şınav çekelim…

Ay vallahi  halim kalmadı...Aaaa bir de az kaldı diyor.

Oh çok şükür, şimdi bütün vücudu dinlendirme hareketleri…

Bitti…

Koltuğa  oturdum, önümde çay …keyif anı..

Başardım ya, yarın bu kanalı açar mıyım acaba? Bilmem!

B-Bunalım

Bugün bunalım takılıyorum… Ortalık darmadağın. Ütüler birikmiş. Bulaşıklar bulaşık makinasına bile yerleştirilmemiş. Olsun.

Olsun, bugün hiçbir şey yapmadan, tek kelime bile konuşmadan günü geçirmek istiyorum.

Vücudum yorgun, halim hiç yok, yataktan çıkmadan gün geçirmek istiyorum.

Bunalım beynimde…

Yağmur yağıyor, hava karanlık ve soğuk.

Elektrikler kesik, sular kesik…

Boş ver… Canım hiçlerde…

İyisi mi bunalıma bırak kendini… Bunal bunal dur…

Hiç olmanın keyfindeyim..

Ben bene misafirim bugün..

C-Cazibe…

Sabah kalktım, pür neşe…

Yüzümü yıkarken yorgun halime bakıp şaşırıyorum.

Yok böyle olamam.

Önce ılık suyla bir kendime geliş, sacıma ayrı, vücuduma ayrı bol şampuan..

Ayaklardan başlayıp bolca kremlenme…

En özel parfümü sıkma…

Dolabın karşısında ne giysem diye düşünme…

Aynaya bakıp, kendime hayran, gözlerime ışığı da yerleştirdim mi tamam,

Dudaklarıma kırmızı ruj,  işte tamam.

İşe gitme vakti.

Ç  de kaldım, birgün çalışkanlığımda devam ederim.

Beni tembellikte yazmaya teşvik ettiğin teşekkürler

                                                                         Yasemin