Aşkı anlatan mektupnameler

Günümüze kadar yazılmış en güzel aşk mektupları, gerçek, yaşanmış ve hala içinde o naif duygu barındıran sözcükler...

Türk edebiyatında mektup

Türk edebiyatından önemli mektup örnekleri ve kitapları

Kartpostal ve Mektuplar

Yaşamım boyunca okuduğum, yazdığım mektuplar ve sevdiklerimden aldığım kartpostallar..

Eskide kalan; telgraf

Bir zamanlar acil durumların en iyi dostu olan telgraf ve onu bize miras bıraktığı kısa cümleler...

Yazdığım mektuplar

Hayatın akışını nakşettiğim beyaz bir kağıdın sararan cümleleri...

Hayata tanıklık eden mektuplar

Kalemin ucundan dökülen sözcükler hiç tanımadığımız insanların geçmişlerini geleceğe taşıyorlar...

Telgraf Cümle etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Telgraf Cümle etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

13 Mart 2014 Perşembe

NİHAN'A MEKTUP



HALA OLDUM
























“Müjde hala oldun”


Sene 1980.

Akşamüzeri postacı kapımızı çaldığında, “telgrafınız var” dediğinde,”hala” olma müjdesini alacağımı tahmin etmiştim zaten, ama telgrafta kız mı erkek mi olduğu veya hiç olmazsa bebeğe verilen bir ad bile yazmıyordu.


Telgrafı çeken amcandı, hoş baban da çekse eminim aynı espriyi yapardı.
Arkadaşıma çığlık atarak sarıldım, hala oldum, hala oldum diye inlettim ortalığı, komşular kapımız çaldı, ne oluyor diye.
5 MART 1980  HABERLER
Telefon bağlattım İstanbul’a anneme. Kabıma sığamadım, ev sahibimizin odalarında dolanıp durdum. Bağlanmadı bir türlü. Belki başkasına bağlanır dedim, ağabeylerimin telefonlarını verdim santrale. 
Telefonlar bağlanamadı, bağlananlar yoktu, ben bir kız yeğenimin olduğunu öğrenemedim.
Senden önce teyze de oldum, hala da. Ama ilk defa bir telgrafla haber alıyorum ve hakkında hiçbir şey bilmiyorum.
Üniversite hayatı, birkaç gün koşuşturmaca, kimseden haber alamama ve hafta sonu..
Sen kucağımdasın…
Adına bayıldım, sana bayıldım, gülümsemeni sevdim, ağlamanı sevdim, ben yeğenimi sevdim.
Özlemlerimi yüreğime koydum dönerken. Seni her görüşümde her anın farklıydı. Güzelliklerini her geldiğimde ayrı ayrı yaşadım.
Hala bir peçeteye yazdığın şiirler saklıdır bende.
Şiir yazardın herkesin adına göre ve bunları daha okula gitmeden yapardın.
Müziğe, resim yapmaya ve şiire meraklıydın
Sonrada hastalıklar ile ilgili defterini hatırlıyorum. Kızamıkçık hakkında bir sürü bilgi yazmıştın deftere, yanı başımıza oturmuş küçük doktor havasında bize bir sürü soru soruyordun.

CANLARIM

Zaman değişti, artık telgraflar çekilmiyor. Anında görüntüler geliyor ekranına.
Sen Can’landığın zaman, biz ultrason sayesinde oğlun olacağını öğrenmiştik zaten. Hemen kucağımıza alma imkânı olmasa bile, bebeğin gülüşünü, ağlamasını, fotoğraflarıyla sevincimizi paylaşmıştık.
Can ileride baba olduğunda, kim bilir artık teknoloji nerelere gelmiş olacak.

Sen hayatımıza güzellikler getirdin.
Her yeğenimde ben kendimi hep özel hissettim, teker teker hepinizle büyüdüm, hepinizle olgunlaştım. Teyze oldum, hala oldum, anne oldum, geniş yürekte hepinizi ayrı yerlere koydum. Ben şanslı oldum.
Mart, senin için çifte mutluluklar demek.
SEN VE CAN
Sen doğdun, Can doğdu.
Mutlulukların hep olsun.
Umarım bir gün sen de hala olup, bu sevinci ayrıca yaşarsın.
Ben halayım.
Ayrı ayrı bir tanesiniz.
İyi ol, mutlu ol, başarılı ol, huzurlu ol.
Sevdiklerin yanında, güzellikler seninle olsun yeğenim.
Birde umarım sanatsal faaliyetlerin devam eder.



                                                 HALAN
                                                  05/03/2014

7 Mayıs 2013 Salı

Mektuba olan özlemim!

Özledim…
Önce postacılar vardı,haklarında şarkılar yazılmış,"bak postacı geliyor, selam veriyor, herkes ona bakıyor, merak ediyor…”, omuzlarında kocaman bir çanta, içi mektup dolu rengarenk.

“Bize uğrayacak mı?”, mektup beklenir, postacı gözlenir,heyecan çekilir, açılan mektuplar, okunan satırlar,sevinçler,hüzünler…

Sarı zarflar,beyaz zarflar,uzunları,küçükleri,kenarları mavi kırmızı ,özel ulak,uçak ya da tayyare ibareli zarflar ve meraklısına koleksiyon yaptırtacak kadar kıymetli olan renkli pullar…

Zarf bıçakları süslüsü, sadesi,gümüşü,ahşabı çeşit çeşit. Zarfın kenarından nazikçe içeri sokulan ve zarfı ,hele de içindekini yırtmadan açmak için kullanılan…

En önemlisi kalemler ve dolma kalemler… Siyah veya mavi renkte,kalın uçlu,ince uçlu mürekkepli ,bembeyaz kağıtları veya pembe mavi kağıtları donatan..

Özledim
Postacı gelirdi,mektup alırdık..

Mektuplar gönderirdik tanıdıklarımıza,sevdiklerimize,mektup arkadaşlarımıza.,annemize,babamıza,kardeşlerimize.

Sonra…

Büyüdüm, aşık oldum,aşkıma mektuplar yazdım,aşk dolu,özlem kokulu satırlar…

Yirmi üç saatlik otobüs yoluna gidip gelen, kimi zaman kara takılıp geciken bazen günlerce ulaşmayan,bazen üç dört mektup bir arada ulaşan .

Sıra yastık altlarına bırakılan mektuplara geldi,Sabahları mahmur gözlerde okunmuş satırların heyecanını arardım kocamın gözlerinde.Karşı karşıya yaptığımız sohbetler kadar tatlıydı ona mektuplarla seslenişim.Karşılığında sadece S.S (Seni Seviyorum) yazan kısa notlar bile gönlüme neşe katardı.

Önce oğlum oldu,muradıma erdim,canımı kattım.Murat Can koyduk adını.Sonra kızım oldu,özlemlerimizi adına verdik.Özlem..Çocuklarım okul çağına geldiklerinde onlarda katıldılar yastık altı mektup grubuna.Mutluluklar,sevgi sözleri,büyümeye atılan adımlar yazıldı satırlara.

Bir de kartpostallar vardı,cüce mektuplar..Bazen bir kutlama,bazen gezilen bir yer,bazen bir ziyaret anlatılırdı onlarda.Bayramlarda,yılbaşlarında sokaklarda rengarenk,gümüş veya altın simli,bazen kartı açtığında kocaman harflerle özlemi veya sevgiyi yazan çeşit çeşit ,seçmekte zorlandığımız,hangisinden kim hoşlanır diye kılı kırk yararak düşünerek seçtiğimiz kartpostallar .

Mektubun acelesi varsa adı telgraf olurdu.,postaneden çekilen..Acele ve günlüdür,yıldırım ibaresi kullanılır gönderilen kişiye hemen önemli haber iletilirdi.Hüznün de,sevincin de dayanılmazı telgrafı bir kaç kelime süslerdi.Kiminde doğum,kiminde ölüm,kiminde bir acele haber,bir kutlama...

Şimdi…
Hala postacılar var,geliyorlar…

Postacılar şimdi sadece faturaları veya resmi evrakları getiriyor. Kimseden mektup gelmiyor, kimse kimseye mektup yazmıyor,kimse artık telgrafı çekmeye gerek görmüyor.

Telgrafın ne olduğunu bilmeyen bir nesil yetişti.
Postanelerde kuyruklar olurdu, mektup atmak,bayramlarda kartpostallar için.
Şimdi postaneler banka da oldu.

Haberleşme mektuplarla değil,mail adreslerine gönderilen birkaç satır,ya da sosyal paylaşım sitelerindeki gibi kopyala yapıştır edebiyatı ile oluyor.Artık yazı karakterine bakarak,kişilik analizi yapmak imkansız.Çünkü bütün klavyelerden aynı harfler çıkıyor.Yenilmiş yutulmuş harflerle dert anlatan garip kelimeler türedi.Anlamak için düşünmek gerekiyor.

İnsanlar özledikleriyle günlerce beklemeden hemen görüşüp, yazışabiliyorlar.

Ne yazılmış olanı beklemenin heyecanı,ne de postacıyı görünce” bir şey var mı ?” merakı kaldı.

Heyecanların yerini internet aldı.,özlenmeden kavuşulan.Eskiden uzaklar vardı,artık uzak yakın oldu,görüntülü konuşmalar,dünyanın bir ucu ile diğer ucuna bağlantılar.,her şey çok kolay.Teknoloji harika!

Çok hızlandı zaman,süratimiz korkunç boyutlarda.Bir sürü şeyi kazandık ama bir sürü şeyi de kaybettik.Zaman hızla yalnızlığa götürüyor insanları..Arkadaşların,eşin,çocukların ,kalabalığın yanında yalnızlaşıyoruz.Doya doya derinlemesine sohbet edemez hale geldik.

Haberleşmenin,iletişim kurmanın keyfi vardı eskiden.
Yazdığımız kelimeler duygular arasında dolaştırırdı eskiden bizi,sevincin hüznün gözyaşın arasında…
Birden bire herkes mektubun keyfini unuttu.
Ben ise özledim,hep özledim..
Mektup yazmanın, ne yazmış diye beklemenin,bekleneni okumanın keyfini özledim..
Oturdum size mektup yazdım.

En hızlı postacıyı buldum ve benim size yazdıklarımı,sizin bana yazacaklarınızı getirecek postacı hizmetinizde.
Buyurun mektup yazmaya,mektup okumaya,mektuplarla dolu edebiyat sayfalarına..
Kağıdınız ekran,kaleminiz klavye,postacınız bir tuş..
Sevinçler,özlemler,beklentiler.
Buyurun mektuplara..
Okumaya ve yazmaya.
Siz özlemediniz mi?

Yasemin Akpınar